Uzbekistan (Oezbekistan op zijn Nederlands) bestaat voornamelijk uit woestijn met daarin een aantal waanzinnig mooie oude Zijde Route steden. Ik kom binnen via de grens met Kazachstan en de grensformaliteiten worden uiterst vriendelijk afgehandeld. In een poging iedereen in het Engels welkom te heten hangt er boven het gebouw met de paspoortcontrole een groot bord met daarop “Good luck”, ongetwijfeld vriendelijk bedoelt maar het klinkt als: probeer ons land maar een in te komen 🙂
Ik ben redelijk vroeg de grens overgestoken en rij direct door naar Moynaq. Een oud vissersplaatje aan de Aral Zee (meer). Echter, in de jaren zeventig heeft de Russische regering de twee rivieren die het meer voeden verlegd, dit om de katoenindustrie te helpen. Gevolg is dat 90% van het meer is verdwenen. Moynaq is nu een woestijndorp met als toeristisch hoogtepunt een aantal drooggevallen schepen midden in de woestijn.
De weg is slecht en ik doe er redelijk lang over om er te komen maar vind uiteindelijk toch de schepen. In mijn overmoed trek ik met de motor de woestijn in om niet lang daarna vast te komen zitten in het mulle zand. Het gewicht van de motor in combinatie met het soort banden zorgt ervoor dat ik al snel geen kant meer op kan. Op de foto lijkt het mee te vallen maar de motor kon alleen nog maar achteruit en dat was omhoog. Alle bagage van de motor gehaald en gelukkig kwam er een auto lang met twee mannen die even meehielpen. Het was richting de 40 graden dus ik was blij dat ik weer reed 🙂
Na twee dagen kom ik aan bij Khiva en check in bij een hostel waar binnen het uur nog 5 motorrijders aankomen. We zitten net buiten de oude stadswal en het uitzicht is schitterend, met name als de zon laag komt te staan aan het einde van de dag.
We eten gezellig met de groep reizigers en er schuiven steeds meer man aan. Het laatste biertje drinken we met een man of 12. Erg fijn om na twee weken bijna niemand tegengekomen te zijn, weer normaal Engels te kunnen spreken en verhalen te kunnen uitwisselen. Ik blijf hier twee dagen hangen om even bij te komen en om de sfeer van het stadje aan te voelen. Het ziet er spectaculair uit maar ooit was hier de grootste slavenmarkt van centraal Azië. Mensen werden van het land geplukt en hier verhandeld. Daarnaast trokken dagelijks karavanen met handelsgoederen naar en van het stadje.
Ik bezoek na Khiva de handelssteden Buchara en Samarkand. De steden worden verbonden met redelijke wegen maar weer door gortdroge en hete woestijn gebieden. Mooi om te zien maar af en toe ook zwaar. De wind is heet en hard en er zijn bijna geen stoppunten om even bij te komen in wat schaduw. De gesprekjes onderweg zijn wel altijd weer leuk en op een speciale manier geniet ik toch van de uitgestrektheid en onverbiddelijkheid van de woestijn. De steden zijn mooi en zeker een bezoek waard. Kijk ook hier voor wat meer afbeeldingen: http://oskar.verkamman.nl/fotos-van-kazachstan-en-uzbekistan/