Wildlife

Ik heb me genesteld op het terrein van Urban Camp in Windhoek. Een trekpleister voor reizigers met op hetzelfde terrein Joe’s Beerhouse 🙂 Goede combinatie en in blijf hier twee nachten slapen om alles weer een beetje op de rit te krijgen. Mijn tentje staat voor de verandering een keer niet in het zand en ik maak alles zover mogelijk schoon en pak mijn spullen weer netjes in. Alles op zijn vaste plek, dat geeft rust. Ook maak ik van de gelegenheid gebruikt om weer een paar slippers te kopen.

Ik moet trouwens beslissen wat ik nu ga doen. Je kunt natuurlijk niet in deze hoek van de wereld zijn en geen wild reservaat bezoeken. Het bekendste park van Namibië is Etosha, 500 Kilometer rijden en die 500 km moet ik daarna ook weer terug. Ik besluit het maar te doen en vertrek de volgende dag. 

De weg is goed en het verkeer is ook opvallend rustig. Er wordt niet gejaagd of rare capriolen uitgehaald, de Namibiërs weten zich prima te gedragen in het verkeer. Daar zit dan ook direct het gevaar. Ik kak een beetje in, mede omdat de weg kaarsrecht is. Maar toch kan er elk moment vanuit de berm een beest opduiken. De lokale boeren laten hun vee in de bermen grazen dus ik zie loslopende koeien, paarden, schapen, geiten en af en toe wat ezels. Maar er duikt ook wild op. Groepen apen die zonder te kijken ineens massaal de weg oversteken. Op enige moment heb ik een groep van zeker 30 van die beesten voor mijn wielen. Ook krijg ik een aantal everzwijnen op mijn pad, moet je zo te zien ook geen ruzie mee krijgen. Soms rennen in de berm een paar struisvogels mee, ik heb geen idee of die niet ineens oversteken. De Gemsbokken heb ik inmiddels door, als er een aantal oversteken dan volgen er altijd nog meer die bij de groep willen blijven en pardoes oversteken. Ik zie links en rechts ook nog een enkele Oryx (Spiesbok). Ook zie ik een heel mooi blauw gekleurd vogeltje. Hij ziet mij echter niet en in mijn achteruitkijkspiegel zie ik hem door de lucht tollen en de veren vliegen alle kanten op. Ik bied mijn excuus nog aan maar waarschijnlijk heeft hij dat al niet meer meegekregen.

Het Etosha park mag je met je eigen auto in maar motoren worden, om begrijpelijke redenen, niet toegelaten. Ik vind een camping net naast de poort maar moet drie kilometer door een privépark rijden om bij de omheinde camping te komen. De bewaker bij de poort waarschuwt me onderweg niet te stoppen en door te blijven rijden. Als ik vraag wat ik moet doen als er een groot dier voor me staat zegt bij deuren en raampjes gesloten houden. Ik gok het er maar op. Ik rij evengoed langzaam in de hoop iets tegen te komen maar het enige wat ik zie is de kat van de receptioniste als ik op de camping aankom. 

De wekker gaat om 06:00 uur de volgende morgen. Om 06:30 stap ik met twee stellen in een vergrote en verhoogde jeep en de gids Gift (inderdaad zo heet hij) neemt ons mee het park in. We staan met een aantal andere jeeps naar een paar slapende leeuwen in de verte te kijken en ik word nog niet echt wild enthousiast. De leeuwen lopen uiteindelijk weg maar wij hebben een goede gids en die weet precies wel pad de leeuwen nemen richting drinkplaats. Hij stelt zich strategisch op en nog geen kwartier loopt de mannetjesleeuw op twee meter afstand langs onze auto. Hij maakt een diep brommend geluid wat je kennelijk op zeven kilometer afstand kan horen. De tour duurt vier uur en we zien naast de leeuwen (stuk of vier) ook giraffes, een cheeta, olifanten, zebra’s en nog veel meer. Bij een poel staan drie giraffes en een kudde zebra’s en ik maak volop foto’s. ’s Avonds ga k nog een keer met Gift op pad en zien we onder ander twee neushoorns. Ik ben inmiddels helemaal om en vind het de 1.000 kilometer inmiddels meer dan waard. Geweldig! 

Als toegift zie ik ’s avonds, vanaf het terras van het restaurant, nog meer wild life bij de drinkplaats 50 meter bij me vandaan. 

Terug in Windhoek maar weer naar Urban Camp waar ik Fabian zowaar weer tref. Je weet wel die Duitse knul die op zijn fiets onderweg is van de Zuidkaap in Zuid Afrika  naar de Noordkaap in Noorwegen. We gaan aan het bier en pizza en wisselen ervaringen uit. Morgen nog een rustdag en dan kilometers maken om door Botswana weer naar Zuid Afrika te rijden. 

Geef je nu op voor een automatische email. Elke keer als er een nieuwe Blog wordt geplaats krijg je een e-mail. 

Loading

Geef je nu op voor een automatische email voor wanneer er een nieuwe Blog wordt gepost.